สร้างโลกใบเดียวกับลูก ก็เพราะเวลาของการอ่านด้วยกัน “เราอยู่ตรงนี้จริง ๆ” : เพราะการอ่าน ไม่ใช่แค่เปิดหนังสือ แต่คือการเปิดใจ ไปอยู่ในโลกเดียวกัน

วัยเดียวกัน ไม่ได้แปลว่าอ่านเหมือนกัน : การอ่านไม่ใช่การต้องตามทันใคร แต่คือการฟังโลกในจังหวะของตัวเอง

เด็กไม่ได้ฟังแค่เนื้อเรื่อง เขากำลังฟัง “เรา” อยู่ด้วย : การอ่านนิทานไม่ใช่แค่การถ่ายทอดเรื่องราว แต่คือการอยู่ร่วมกันในโลกใบเดียวกัน

นิทานที่ดี ไม่ต้องลงท้ายด้วย “นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า” เพราะความเงียบหลังจบเรื่อง อาจมีพลังมากกว่าคำสอนหลายประโยค​ 

สีฟ้าเล็กเล็ก กับ สีเหลืองเล็กๆ 

ถึงพ่อแม่ที่หดตัวลงเพื่อให้ลูกๆ ก้าวไปได้ไกลกว่าชีวิตของพวกเขา : รีวิวหนังสือภาพ “My Strange Shrinking Parent”