การที่เราใช้สีหรือพู่กัน ขึ้นภาพโดยที่ไม่ต้องล็อคขอบเขต เป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้เด็กออกนอกกรอบ และไม่ต้องใช้ยางลบตั้งแต่แรก

ครูมอส-อนุพันธุ์ พฤกษ์พันธ์ขจี จิตรกร ศิลปิน นักบำบัดศิลปะมนุษยปรัชญา อธิบายไว้ว่า การระบายสี หรือการทำงานศิลปะที่สม่ำเสมอ คือ การออกกำลังกาย แต่เป็นการออกกำลังกายทางจิตวิญญาณ หรือ soul exercise

แล้ว soul exercise สำคัญอย่างไร

“เวลาเราระบายสีบนกระดาษ มันก็จะมี “โอ๊ย รูปมันแน่นแล้ว” “เอ๊ะ ผมว่ามันโล่งไปหรือเปล่า” เราไม่เคยได้ชั่งตวงวัดเลยว่าอันนี้น้อย อันนี้มาก นี่ไม่ใช่วิชาคณิตศาสตร์ เอาไม้บรรทัดมาวัดไม่ได้ว่าจะต้องมีตรงนี้อีก 3 เซนติเมตร รูปถึงจะเต็ม มันจะต้องอาศัยการชั่งตวงวัดทางจิตใจเท่านั้น การกะมันเป็นพื้นที่นึงที่เราไม่ค่อยพูดถึง จนไม่รู้ว่า ‘พอดี’ คืออะไร”

พอหาคำว่าพอดีของตัวเองไม่เจอ เด็กหลายคนจึงอยู่กับการพยายามจะถูก นั่นหมายถึง เขารู้สึกว่าเขาผิดแล้ว และผิดอยู่ตลอดเวลา

พอคำว่าผิดติดอยู่ในสมองตัวโตๆ มันจึงไม่เหลือพื้นที่ (space) ให้รู้สึกอิสระพอที่จะค้นพบตัวเอง

“การที่เด็กมีสเปซกับข้างในตัวเอง นั่นจะทำให้เขามีพื้นที่พินิจพิจารณาและใคร่ครวญ”

รับฟังผ่านช่องทาง spotify หรือ soundcloud

อ่านบทความ อย่าระบายสีด้วยความรู้สึกผิดตลอดเวลา ‘ศิลปะ’ จะพาไปค้นหาตัวเอง โดย ‘ครูมอส’ อนุพันธุ์ พฤกษ์พันธ์ขจี ได้ที่นี่: คลิก